Przymus bezpośredni powinien być zastosowany w ostateczności np. gdy komunikacja z pacjentem jest nieskuteczna. Wybierając środek przymusu bezpośredniego personel karetki powinien wybrać ten, który będzie dla pacjenta najmniej uciążliwy. Zapisy ustawy opisują cztery rodzaje przymusu bezpośredniego, natomiast w praktyce polskiego ratownictwa medycznego wykorzystuje się trzy z nich: 1. przytrzymanie; 2. przymusowe podanie leków (najczęściej w celu uspokojenia pacjenta), poza szpitalem takie podanie leków możliwe jest tylko w przypadku zespołów specjalistycznych, w obecności lekarza; 3. unieruchomienie – czyli ubezwładnienie osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł, kaftana bezpieczeństwa lub innych urządzeń technicznych.